Düştü Şiiri - Fahri Kaplan

bütün bunlar gece yarısının yarısı
bütün bunlar biraz hüzün ve kalp ağrısı

daha da söylerdim o içimdeki
kırık ve lirik çiçeklerin macerasını
kalemim de susardı yazmaya
en derindeki unutulmayan
ve hatırlanmayan
sorunca söylenmeyen
söylenince dillenmeyen pınarları
sessizlik şiirlere susardı

bütün bunlar bir hecenin düşü
bütün bunlar gözyaşı gülüşü

sonra bir sabah yalnızlık uğrardı
hatırını sormaya
şiirler vardı
yazmaya satırını

bütün bunlar aruz bahirleri
bütün bunlar hüzün nehirleri

sen bilmezsin eskiden
yemyeşil bir ağaç
biraz da kuşlar
her bahar
bu bahçeye dolardı
ötüşürdü öpüşürdü
la‘l dudaklı gül yanaklı
gümüş tenli hindû benli
"nâzik hayâl"lerim vardı

bütün yüzler bir hayal sanmışım
güzün güzler hep melal sanmışım

tenden geçenler bir de
aşkta güzelde şiirde
mumda kaybolanlar
aşanlar âteşten
denizden taşanlar
bir de o gemiler
içe doğru "seyr" eden

bütün bunlar aşk lalesi
bütün bunlar kalp kalesi

"rü’yâ gibi bir" sesti
kubbelerden taşan
rindâne edâ "hoş sadâ"
"tûtî"ler "âyînesi sâf"
aşkla dolmamak değil insâf

bütün bunlar muhteşem
bütün bunlar "câm-ı cem"

şiirdi, aşka bürünürdü
aynasında sırr-ı vahdet görünürdü
aşk dergâhında nefes söz
söz nefesti enfesti
nefes kesti

bütün bunlar yaşanmış bir düştü
"pâre pâre hissemize düştü" *