Düşsel Şiiri - Nevzat Erkol

Bu an
Düşlemek anıdır.

Hangi güzel şeylerse de gördüğüm
Deva bulmam, ne çare
Kara sevdam kan kusar.

O dem
Bu demdir işte
Kim düşmüşse yanılmışlığa
Üstüme alınırım hep,
Körü körüne.

Ulaşılmaz yücelerde bir perçem bulut
Tarümar bahçelerde (ol gül-ü rânâ)
Gider gelir aklım
Acep ne belâ! ..

Vursam da karanlığa
Duvarlara başımı,
Boşunadır bilirim
Dinmez ki kahrolası...
Kahrolası şu gönlümün sızısı.