DÜŞMAN OLDULAR
İki sadık dostum var, der der mutlu yaşarken,
Berrak pınarlar gibi, çağıl çağıl coşarken,
Umudun arkasından, en son sürat koşarken,
Tüm aynalar yüzüme, yar sandığım sözüme,
Beni bir bir terk edip, san ki düşman oldular…
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta