Zaman durmuştu—
duvarda asılı saat
tik tak demeyi unutmuştu.
O an, bir rüya kırıldı içimde
ve sessizliğin rengi değişti.
Düşler hep gecikmeli gelir,
ya erken uyanırım,
ya çok geç kalırım onlara.
Bu yüzden, çoğu düş
hiç başlamadan biter bende.
Camı çatlamış bir saate
bakar gibi bakarım hayata:
Aksayan bir anı,
eksik bir gülümseme,
tamamlanmamış bir kelime gibi…
Düşlerin kırık yerinden
kanar bazen insan.
Kimse fark etmez
çünkü kan değil,
sessizlik akar gözlerinden.
Ve bilirim:
Zaman bir daha o âna uğramayacak.
Ama ben—
hep orada kalacağım,
düşlerin kırık saatinde.
Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 08:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!