Gökyüzü, ağır bir perde gibi çöküyor üstüme,
Günler, ince çatlaklar bırakıyor tenimde.
Zamanın içinden süzülen bir sisim artık,
Ne tam varım, ne de yokluğa aitim.
Düşlerim incecik bir ipte sallanıyor,
Her kelime, derin bir uçurumun kenarında.
Gülümseyişler yırtık bir fotoğraf karesi,
Bütün aynalar çatlamış yüzümde.
Beni çağırıyor boşluk, adımı fısıldıyor,
Parmak uçlarımda titreyen bir tereddüt.
Ve ben, rüzgârın unuttuğu bir yaprak gibi,
Yavaşça, usulca, kendime düşüyorum.
Kayıt Tarihi : 16.5.2025 13:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!