Düşlerimi uçsuz bucaksız umuda köle ettim,
kucak dolusu bir özlemdi omuzlarımda.
Hiçbir zamana sığmayan hatıralarımı,
kimsenin ulaşamayacağı uzak ufuklarda sakladım.
Kaç kez sıyırdım hayatın perdesini,
vazgeçmeyerek yeniden ayağa kalktım.
Endişe verici duygular bana hep uzaktı,
düşünmeyi hiç sevmedim.
Hayatı hep kıyısından yakaladım;
tümünü kucaklamaya kollarım yetmedi.
Meşgule alınmış bu hayat
belki de bize denk geldi,
manidar kadere mağlup olmadık
bize rest çekse de.
Zorlandığım anlar oldu
ama mağlup olmadığım zamanlarda
hem yerin üstüne bıraktım düşlerimi
hem de toprağın altına;
karışsa da bedenim,
kendimi yurt belledim sende, hayat.
Çürüdü ellerimde sen kokan bütün çiçekler.
Söyle bana, hayat,
küçük müydü düşlerim
kucak dolusu sevgilere sığmayan?
23.09.2025
~ Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 27.9.2025 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın bir düşü vardır. Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım:))
"Düşü olmayanın aşkı da olmaz..."
O düşün gerçekleşmesi ne kadar zorsa
O kadar değerlidir,
O kadar da sevda...
Tebrikler Gülay Hanım..
TÜM YORUMLAR (1)