Yok hiç bir şeye ihtiyacım
Ve kabuğumda mutluyum
Ama öte yandan dünya
Bekliyor keşfedilmeyi
Her adımım kılıyor
daha da inandırıcı
Kafamın içine hapsoldum
Ayaklarıma beton döktü düşünce,
Beni en derin bir denize attı
Ve ben o denize düşünce
Tuhaflaştım
Anlam yoksunluğu
Eğer bulursam seni
En derin rüyalarımda
Bir daha asla bırakmam
Ama sen benden
Kaçtığın zaman
Ben de uzağı tercih eder
Zaman fısıldadı
Gıcırdayan sesiyle;
Döküldü kum taneleri
Bitti
Ekledi buğulu nefesiyle
Hadi gel artık,
Yaz gecesi esen rüzgardan
Kim alıkoyabilir ki beni
Gerçeklik bir çimdik gibi
Döndürür evimin balkonuna beni
Önümde hışırdayan bir ağaç
Ve ölmek için bütün neferler
Ardı ardına sıraya geçtiler
Gözlerinde gökkuşağı kayışta
Yukarıdan aşağı yakarışta
Bütün neferler gözlerde kin
Kısalığıyla benzerdir hayatın
Anılar ile dostluğu
Etrafımı saran koku
İle bağdaşıyor geçmişim
Ağaçların gölgesi
Ve göklerin huzursuzluğu
Dün aynaya baktığımda gördüm
Sertleşmiş hatları kırılgan yüzümün
Eski halim gitmiş ve kararmış çehrem
Bir nebze de olsa eskiyi hatırlatıyor ama
Bu yüzü artık ben nerede görsem
Kocaman adam derim bundan sonra
Unutuldu saatin tiktakları
Ve soğudu tüm hatıralar
Herkes halinden mutsuz
Herkeste imtina var
Haceganlar da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!