Düş Şiiri - Bilgehan Derebey

Bir bankta oturuyorum
Kuru yapraklar rüzgarla dans ediyorlar
Gün ışığının ömrü de azalmış
Karşımda büyük bir kütüphane

Yaprakların arasından gençliğimiz geçiyor
Yüzümüzde her an gülmeye hazır bir ifade
Sarı sonbaharın tek çiçeği sensin

Üşümüyorum, ay yüzün ısıtırken beni
Erzurum’da bir bankta oturuyorum
Sen önden gidiyorsun, ben peşinde divane
Benim kadar yandı mı pervane?
Yanamaya itirazım yok
Senden başka odağım da yok

Erzurum’da bir bankta oturuyorum, sen de yanımda
Sustukça anlaşıyoruz, doluyor kalplerimiz
Bir umut varmışçasına heyecanlı
Birbirimize bakarak iyileşiyor yaralarımız

Yirmi yıl sonra Erzurum’da bir bankta oturuyorum
Her yerde sen, hep 19 yaşında
Ben sana yakışıyorum, sen bana
Karanlık gecede korkunu alıyor gölgem

İşte tam bu sırada söyler kaderimizi Alpay:
“Eylülde gel, Eylülde okul yoluna”

Kafama balyoz gibi iner tüm gerçekler
Bir bankta oturmadığı mı anlarım şimdi