Düş Şiiri - Fikret Polat

Düş
seni görmek miydi gün ışığında
uzanırken buluta
korkuyu çiğnemek miydi
hem hiç üşenmeden, ürkmeden

sevginin katreleri sana uzak düşüyor
ne bir iz kalmış yollarda senden
ne bir ses
ne bir sada
sensizken seni yaşamak
ölümün bitişiğinde..

varlığın mı daha zor du bilemem
yoksa yokluğun mu zor gelir
bir kırmızı gül veririm sana düşümde
yokluğunla pullanmış
avuç yakan kor gelir

bir sensizliği bilirim
bir soğuk duvarları

sensizlik, soğuk duvarlar ve ben
bir trajedinin üç ölümsüz kahramanı
eşya yok, kural yoktur, sen de yoksun
senin yokluğunda varolan tek şey-oyun-

ne esas oğlan ölür
ne perde kapanır bu oyunda
alkışlar mı beklenir olmayan seyirciden

bitmek tükenmek bilmez
sormaya korktuğum sorular
duvarlar süt dökmüş kedi
sen zaten yoksun

biliyorum ki; birgün
düşümde de olmayacaksın...