Düş Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

ömrümüzden düştüğümüz her güne,
bedel bir rüya,olsa yaşananlar...
Ne geriye nede ileriye gidebilsek,
kalsak orada öylece...
Özlediğimiz her güzel şey gibi...
Ruhumuzu sarsa sımsıkı....
Uzak çok uzaklardan bir ses
bir meltemim,gönlümü çağrılarıyla okşayan..
kimsin sen?
beni tanrıya sen mi götüreceksin?
içimde çok garip bir his var...
derinlerden gelen adını koyamadığım bir duygu...
Sanki biri sihirli değneğiyle
dokunup gökyüzüne çıkaracak beni...
Gökyüzünün o eşsiz maviliğinden,
İçimde kutsallığını yitirmemiş
O yedi rengin binlerce çağrılarına
Gömüleceğim...
Binlerce çocuğun,
binlerce dileği arasında
zamansız mekansız olacak
yaşayacaklarım,
senden uzaklaştığım her gün
seni bana biraz daha yaklaştırıyor sanki! ?
Kaç zamandır büyüyorum hiç istemeden!
Ama eskisi kadar korkmuyorum
yaşamaktan...
Geceleri çıkıp
Düşünmeden yürüyorum öylece,
Yüzümü okşayan her esintiye ellerin diyorum
Her yıldıza gözlerin...
Özlemin diyorum attığım her adıma....
Ama sen yoksun...