Durup durup.. Şiiri - Hüseyin Demircan

hızla koşuyor burundan
soluyoruz durup durup
üç beş ekmeği fırından
alıyoruz durup durup

kundura süsler ayağı
güzel kadındı bayağı
gevredikce tereyağı
çalıyoruz durup durup

atarız seri voltalar
kesmez oluyor baltalar
derin yere dip oltalar
salıyoruz durup durup

ekeriz şalgam havucu
ortalık ölü sevici
her seçim sonu avucu
yalıyoruz durup durup

usulü sormaz danışıp
frankeştayna dönüşüp
kendi kendine konuşup
gülüyoruz durup durup

fazla düşünme boşuna
azıcık tuz serp aşına
genellikle tek başına
kalıyoruz durup durup

yemeli kızıl burçağı
parlıyor saçın pürçeği
yavaş yavaş tüm gerçeği
biliyoruz durup durup

yokmudur elin de sazın
kazma bulup çukur kazın
bir şeye benzemez yazın
siliyoruz durup durup..