Duru'ya Mektup -2 Şiiri - Vedat Yılmaz

Dinle kızım beni, köyün muhtarı
Ölüyü mezarda soyuyor Duru
Sağlık Ocağına koymuş aktarı
Onu da doktordan sayıyor Duru

Dağ, tepe demeyip dereden tutup
Köyün merasını mülküne katıp
Mezarlığı civar köylere satıp
Birkaç gün geçmeden cayıyor Duru

Cümle âlem; bir biz miyiz soyduğu
Söz verip sözünden hemen caydığı
Kulaktan kulağa bütün duyduğu
Lafları çarpıtıp yayıyor Duru

Yılda bir kez mesken tutar yabanı
Vekil tayin eder garip çobanı
Eğer deşmez isek biz bu çıbanı
Günden güne daha büyüyor Duru

Zengine şen şakrak, garibe gülmez
Çağırmazsan küser, çağırsan gelmez
Hazineyi bilmez, merayı bilmez
Helal, haram demez yiyiyor Duru

Elazığ /2025