Durdum karanlığın ortasındaydım:
yıldızlar akıyordu gecenin kanattlarından
sessizce ağlıyordu çocuklar odalarında
ve bir kadın uzaklara bakıyordu umutsuzca...
Durdum gün çıkıyordu yuvasından:
kapılar açılıyordu,sokaklar, yollar, caddeler başlıyordu
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



tebrikler,saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta