Dur Diyemedim Şiiri - Halil Gürkan

DUR DİYEMEDİM

Gönül denen yurdun asumanından,
Bir tek turna geçti, dur diyemedim.
Tutuştu duygular, yandı narından,
Bağışla adını ver diyemedim.

Ağaran yüzünde bin şafak sökmüş,
Bütün ışıkları üstüne çekmiş,
Tevazu boynunu bir yana bükmüş,
Yıkamış ruhunu nur diyemedim.

Çözüldü içimde gizemli düğüm,
Sabır ile ilmek ilmek ördüğüm,
Cümlelere sığmaz asla gördüğüm,
Seni anlatması zor diyemedim.

Bir kılıç zamanı ikiye böldü,
Sonrası canlandı, öncesi öldü,
Bir tebessümüyle tüm cihan güldü,
Gelişin çözülmez sır diyemedim.

Cemrenin toprağa düştüğü gibi,
Düştü can evime, oldu sahibi,
Hafiften mestane edip garibi,
Öyle dertlerini sor diyemedim.