Aslında kovarsın onu sen
Soğuk, yorgun ve yalnız
Alıştın ellerinde burulmuş kavgaya
Karşına arsızca her çıktığında
İçinde asılmış yüzü dünyanın
Bir şey bıktırdı gülüşünü
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
