Dünya ki; üzerinde nice âşıklar yaşar;
Bazen estirir kalbe soğuk rüzgârlarını.
Gönül ırmaklarından gönlüme sevgi taşar;
Dünyam, kâinatım sen; aç bana kollarını.
Ucu bucağı yoktur sevda denilen ufkun.
Yaralar sarılmıyor, sevdalılar hep suskun.
Dağ, taş ve de denizler bana her daim küskün;
Dünyam, kâinatım sen; aç bana kollarını.
Divane demiş herkes şu biçare Osman’a,
Gökyüzü ve yıldızlar yâri getirir bana.
Yapamadı sensiz kalp, yenik düştüm zamana;
Dünyam, kâinatım sen; aç bana kollarını.
Kayıt Tarihi : 30.7.2010 03:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yüregime...
Duygu yüklü güzel bir şiir tebrikler Osman bey.
Değerlendirme ve Övgüler İçin Minnettarım Üstadlarım...
TÜM YORUMLAR (5)