Dünya Kadınlar Günü Şiiri - Taki Örs

İlk çağlarda bileştiriciydin,
doyurandın,
üretendin;
berekettin kadınım…
Silahları sen icat etmedin,
üretmedin;
öldürmedin…

Doğurgandın,
toprak ana idin,
canlara can verdin;
yaratandan sora,
yaratandın kadınım…

Sonraki çağlarda,
silah icat oldu, mertlik bozuldu;
Ayrı-gayrı ondan,
ondan savaş-ölüm,
açlık-yoksulluk ondan,
ezen-ezilen ondan;
sınıflar ondan,
sömürü ondan kadınım…

İnsanı sen doğurdun kadın-erkek,
sen üzülme kadınım;
çünkü hala toprak ana,
ve hala yaşama can veren
bereketli toprak sensin...
Anamız sen,
avradımız sensin…

Anamızsın kadınım;
İçine düştüğümüzde bir kere,
minik bir yağmur damlası gibi,
canından can,
kanından kan verensin…
Önce bedeninde büyüten,
sora doğransın…
İlk emziren,
saran,
seven,
koruyan;
tüm kötülüklerden sakınan sensin…
En olmadık şeylerde en çok üzülen,
ve en çok sevinen sensin…

Avradımızsın kadınım;
Uğruna en güzel sözleri yaktığımız,
ve en güzel hisleri beslediğimiz dişimizsin;
en güzel rüyamız,
düşümüzsün…
Kavuşunca mutluluktan öte mutluluğumuz,
kaybedince üzüntüden öte üzüntümüzsün…
Baldır bacak sattığımız ürünümüzsün…
Namusu;
sadece senin iki bacağının arasında gördüğümüz,
namusumuzsun…
Yönetilenim,
ezilenim;
en dokunulmazımsın kadınım…

Sevgi sende filizlenir,
sevgiyi en iyi sen bilirsin...
Emeği,
savaşı;
barışı en iyi sen bilirsin kadınım…

Savaşsız,
sömürüsüz,
sınıfsız,
özgür bir dünya için;
gel anam,
avradım,
hadi gel kadınım;
el ele,
yan yana,
can cana,
saflara duralım…
Hak verilmez,
alınır;
en iyi sen bilirsin
benim mazlum kadınım…
Karanlıklar daha çok çökmeden;
hadi birlikte hakkını,
hakkımı alalım…