Dünya Güzelleşir Şiiri - Fatih Tekiner

Herkes kitabın ortasından konuşuyordu.
Kimsenin tavizi yoktu, yalana, üçkâğıda.
Herkes onuru için yaşıyordu.
Kimse bencil değildi.
Son derece kibar ve nazikti herkes.
Kavgadan yanayım diyeni hiç görmedim mesela.
Kimsenin boğazından haram lokma geçmemişti.
Merhamet duygusundan herkesin gözleri doluyordu.
Mazluma, düşküne yardım etmek için büyük bir çaba ve
yarış vardı.
Peki, her gün tanık olduğumuz,
Tanık olunca ümidimizi kıran, öfkelendiren, hüzünlendiren,
Sahtekârlıkları, arkadan kuyu kazmaları, hele ki işin içine
para girince her şeyi mubah saymaları,
Alın teri olmadan para kazanma çabasını,
Arsızlığı, hırsızlığı, insan kayırmayı, insan harcamayı,
Onur kırarak mutlu olma çabasını...
Bu tozpembe imajların neresine koyabiliriz?
Demek ki bir gariplik var.
Var ama nerede, kimde?
Hah işte bu soruya,
Gariplik bende mi acaba?
Diye sorgulamaya başladığımız gün,
Dünya güzelleşir.