Dünya gibi
Dostduk diyenleri gün ışığında gördük…
Vefası neymiş gerçeği görünce bildik.
Kardeşliğimiz aziz ve baki sanırdım,
Dünya gibi kareli, O bivefâ imiş.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
kutlarım
anlamlıydı...
Vefâlı bir yürekse, hiç unutur mu?
Dostunu unutup, el tutulur mu?
Telâş, koşturmaca, hepsi de hayâl,
Seven sevdiğini hiç unutur mu?
Biliyorum, epeydir ziyaretine gelemedim sevgili
Şükran Hanım,
ama asla unutmuş değilim.
Bu sitemli dörtlükbeni utandırdı...
Selam ve sevgilerimle ben de hayırlı Cumalar diliyorum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta