Dünya Bir Misafirhane

Gizli Bahçede Tek Başına

Gölgelerle ördüm etrafımı,
Kimi zaman bir yılan gibi kıvrılırım,
Kimi zaman suskun bir nehir,
Kimsesizliğin kutsal mabedinde.

İçimde yankılanan sesler var,
Sessizliğin içinde çığlık atan rüzgarlar,
Her yaprakta bir sır, her gece bir vuslat,
Kendimle konuşurum, kimse duymasın diye.

Köprüler yaktım uzaklara,
Ay’a fısıldadım acımı,
Yıldızlara bağışladım umutlarımı,
Karanlığın koynunda sevdim yalnızlığı.

Dostluğun tadı ağır,
İhanetin küskün rüzgarı sert,
Kalbim kısık bir mum,
Korunu saklar, kül olmamak için.

Bedenimden ayrılan bir derviş,
Ruhun derin kuyusunda
Kaybolan bir gemi misali,
Kimseye ait değil, kimse tarafından çağrılmayan.

Yolum uzun,
Dünya bir misafirhane,
Ben ise gizli bahçede
Tek başına, hâlâ arayan…