Dünya Beni Öldürdü Şiiri - Baki Şenel

Ayrılığa bir bahane buldular
Hiç yere kesildi cezası yüreğimin
Savunmam alınmadan öylece
Bir peygamber gibi çarmığa gerdiler
Bilindik tüm doğrularım alaşağı edildi
Arkamda dediğim dağlar
bir bir devrildi
Ve çekildim bir kenara
Kendimin yanacağı kadar ateşe verdim dünyayı

Dersime çalışsam ne ki
Hep bilmediğim yerden çıktı sorular
Eyvahları çok kullanır oldum
Kullandılar beni
İnsanlar. Bildiğim insanlar .
Hayallerimi sığdıracak kadar
Ömür bırakmadılar
Yaza tutunacak kadar bahar
En başında demiştim zaten yaradana
Yakışmayan yaşarsan
ölüm yapışsın yakama .

Birçok şeyi iyi bilirim
Ama Edebinden sustuğum olur
kimi lâl sanır kimi sağır
Kimi de mekruh haliyle
gelir üstüme ağır ağır .
Kanat kesik kalbimin kanını
kimse görmez
Elime yüzüme bakarlar
yarası nerede diye
Acıya tutulmuş birinin eli, yüzü değil
Ezeli yaralıdır .

Hasta olabilirim , yorgun, çokça yılgın
Karşıma çıkacak hiç kimsenin
Bunları iyileştirecek sihirli bir değneği asla olmayacak.
Bana düşen acıyan yanlarım
Ağrıyan yaralara dönüşmeden
İyi gelmeyen ne kadar merhaba dediklerim varsa
Selamım kelam bilinmeden yollarımı ayırmak.

Hak birden fazla fırsat verir kuluna
Benim sırdaki doğrumu bulmam lazım
Bir rövanşı olmalı bu yaşantımın
Fırsatı olmayanları tanısın beni
Bilsinler ki suçlamalar hiç yerinde değil
Çocuğu taşıyan benim doğuran benim
Süt verip büyüten benim
Hâkimi de ben doğurdum hekimi de
Ayşe’yi de ben doğurdum Samet’i de
Dünya benim göbek bağımdan beslendi
Ben dünyayı doğurdum
Dünya beni öldürdü

Baki Şenel. 2025