gece oluyor...
gecenin en zifiri saati bu
daha da çok basar mı ki karanlık
bir karınca gibiyim ayakları altında..
eziliyorum..
ezildikçe büyüyor bedenim..
taş oluyorum sonra..
taş kalpli bir canavar karşımda
korkuyorum
korkutuyor ölü çocuklar
bir büyü ki başımda
nereye baksam ben
bende oluşuyor sanki yeniden dünya
ve sonra karşındayım
yeniden...
ama gene sen gibi...
Kayıt Tarihi : 3.12.2004 23:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!