Dün akşam... Yine aradı gözlerim seni. Yine hatırladım bana gülmeyi unuttuğunu. Özlediğimi hatırladım bir güzel söz söylemeni.
Dün akşam... Ağlayamadım, ama ağlattım kalemimle satırları; haykıramadım ama haykırttım özleminle anıları.
Dün akşam... Sustum, ama susturamadım bir türlü bir şelalenin sesini; koştum ama koşturamadım arkada kalan günlerimi.
Dün akşam... Sevmekten yorulduğumu hatırladım; yorduğumu hatırladım kalbimi. Yolda yürürken duyduğum heyecanı hatırladım sana benzettiğim zaman birini. Sonra, sen olmadığını görünce duyduğum sevinci hatırladım, düşününce bir de o sen olsaydın perişan olacak halimi.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta