Kim görmüş ki; ufka duman salan,bu geminin gittiğini...
Kim görmüş taş yüreklilerin mâsumları eğittiğini...
Aydınlar,güvenlik kuvvetleri ve toplum ayrı tellerde;
Hangi düşman eder bu milletin kendisine ettiğini? ...
Biri yapar,diğeri bozar,isyancı duygular hep azar...
Zorbaların elindeki kalem çok tuhaf şeyleri yazar...
Buluşmak imkânsız gibidir; îmânın,ilmin ışığında,
Zıt kuvvetler çıldırmışçasına öz canına kuyu kazar...
Anayasa üst raftadır,korkunç birileri ön saftadır...
Siste,pusta kaybolmuş bir gemi; bilmem kaç gün,kaç haftadır...
Kaptan eski kaptan değil,gidip hayâletlere karışmış;
Bunalmış yolcular şiddetten,yaşamaları insaftadır...
Toplum:enerji kaynağı; insan hakları:rota; hareket...
Bunlar aynı istikamette seyrederse,olur bereket...
Birtakım şuursuzlar acep neden birbirinden ayırır? ...
Bu ne gaflet uykusudur ey millet,bu ne yanlış siyâset? ...
Kayıt Tarihi : 18.11.2005 13:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!