"DUDAK PAYI BIRAKTIM ÖZLEMİNE"
Çay demledim bu gece,
İçim gibi koyu,özlemin gibi yakıcı
Dudak payı bıraktım,belki dönersin diye,
Her yudumda adını içtim, sessiz ve sancılı
Bir sigara yaktım ardından,
Alev gözlerinden iz almış gibi
Dumanı sarhoş etti yokluğunu,
Sanki her nefeste biraz daha sen gibi
Kül tablasında birikiyor suskunluklar,
Sana söyleyemediklerimle dolu
Her küllük,her izmarit bir veda gibi,
Söndükçe sen, yanıyor içimde her soru
Çay soğudu,tıpkı ellerim gibi
Senin yokluğunda her şey eksik, anlamsız
Dudaklarım kurudu bir "Gel." deyişine
Ama sen hep en uzak ihtimal,en imkânsız
Bir köşede oturuyorum,geceye gömülü
Ne çayın tadı var,ne sigaranın telafisi
Sen yoksun ya,dünya bile eksik geliyor,
Özleminle boğuluyorum her saniye
Şimdi rüzgar bile adını fısıldamıyor
Geceler sessiz, daha uzun daha donuk
Bazen düşünüyorum,özlemek unutmak mı?
Çaydan buhar yükselir sen sanırım
Sigara tüter,kokusu tenini arar
Öyle bir izsin ki içimde sevgilim,
Ne yudumla silinir,ne dumanla dağılır bu yara
Ben seni en çok da bu saatlerde yaşıyorum
Bir elinde çay,bir elinde beni tutuyorsun hayalimde
Ve her gece aynı dua,
"Ya sigara bitsin,ya bu özlem,
ama en güzeli sen gel."
20.06.2025
Zeynep KoçarKayıt Tarihi : 21.6.2025 23:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!