Dua Şiiri - Selahattin Koca

Sensizliğin dumanı keser nefesimi
Beni sensiz bırakanda yine benim
Mart bu kez arkandan baktırdı
Unutumam ki senle geçirdiğim seneleri

Yeni bir şair yaratamazsın
Denesende zaten benden olmaz
Ya da yıllarca öyle düşündüm
Durumu değiştirdi yokluğundan bir parça

Ben elimden geleni ardıma koymam
Kalbine kendimi koyamazken
Gereksiz, yoluma engeller koyman
Hiçbiri yokluğun kadar yoramazken

Yoldan çıkmadım, yola saplandım
Ayaklarım tümüyle balçıkla kaplandı
Bu, ne bir oyun. ne de saplantı
Bilirsin, aklım hiç doğrudan sapmadı

Bu sadece görmediğin aşkım
Göremediğim günlerin karşılığı
Bu, eski benin karşıtı
Senin alışık olmadığın

İçimde ki fırtınasın dinmiyorsun
Beklemek aşığı neden yorsun
Demek gösteremem sanıyorsun
İçimdeki fırtınayı dinliyorsun

Yinede huzur verir yağmurun sesi
Rüzgarın sert eser kesilir nefesim
Hapsolmaktan memnunum
Evim kalbin, kalbin kafesim.

Kanadın olması özgürlük mü ?
O halde vazgeçiyorum özgürlüğümden Çözemedim attığın düğümü
Kanattan vazgeçtim, özgürlükte gitti elden

Bitirebilirsin bu karmaşayı
Güneş belki yeniden doğar
Getirebilirsin gönlüme baharı
Seninle yeniden yeşillenir doğam

Pusulam bozuk, yönümü bulamam
Bir işaret ver koşar gelirim yanına
Hava karanlık, zamanım az duramam
Göremesemde ilerlerim sonuma.

Sonunu düşünen kahraman olamaz
Düşünmeye değer sonumda sen varsan
Hayale dalan gerçeği bulamaz
Ben boğulurumda hayaline doyamam.

Aklı yorar gerçeklikten kopmak
Zarar gelmez benden, bu kadar korkma
Sıcaklığın tenimi kavurur
Yaklaşıyorum, aşk ateşten korkmaz