Zorla adım attırılan hayatın başlangıcıydı; durmuş zamanın anlamsızlığındaki at arabasıyla yollara düştükleri tan vakti. “Hiçbir yaşamın başlangıcı olmasaydı, başlanıldıysa da eğer o yaşamın içinde onlar olmasaydı” gibi “keşke” kokulu isyankâr ruhlarla bütünleşmiş kelimelerin sonsuza kadar isyan etmeye devam edeceği kelime “özlem”; Arayıp da bulamayacakları kalan tek beklentiyse “umut” olmasaydı. Kimselerin anlayamayıp onların yerinde olmasını isteyemeyeceğim bir yaşamama arzusu; sömürdükçe alıp götürür neyim kaldıysa.
Dikilseler karşınıza;
Hissedebilir misiniz içlerine sindirilen güçsüzlüklerini
Anlayabilir misiniz açlıklarını.
Dayasalar kafalarını camsız pencerelere; bilebilir misiniz özlemlerini.
Yatsalar aylarca döşeklerinde; anlayabilir misiniz hastalıklarını.
Kaybolsalar bir direnişin sessizliğinde; anar mısınız isimlerini…
Dedikleri bir cennet, birde cehennemse;
Onlar zamanın bittiği yerdedir.
Bakmayın siz ardınıza kıraç yolların asi gülleri;
Devam edin yürümenize…
16/08/2014
Erdal KeskinKayıt Tarihi : 16.8.2014 23:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!