Drama Şiiri - Bahadır Erdem Bülbül

Sahne suskun
Ben düşeceğim

Sessiz haykırışlar kalbimde
Ellerimde boş hayaller

Kızıyorum kendime
En çok kendime
Yalnızlığın şarabından
Durmadan içiyorum

İkinci perde
Tek tük seyirci

Işıklar kapanıyor üstüme
Yolum yok, gidemiyorum
Sükût kayıp bir liman
Nerede, göremiyorum

Sonra alkış
Eski sevgiliden
En uçta oturuyor babam
Annem kuliste

Üçüncü perde
İlerledi saatler

Dağ kokusu
Yaban eriği mevsim
Gözümde değil dünya
Yeter ki oyun bitsin

Kapanış, usulca
Rejide gülüşmeler

Açın ışıkları
Gitmeliyim
Selamlamalıyım
Önünde eğilmeliyim koltukların, korkakların
Son vermeliyim bu drama

Açın ışıkları
Gitmeliyim