Ne afetti beni bir başka eyledi
Görünce unuttum perişan halimi
Yeni buldum dedim gerçek sevgiyi
Bir daha görmem mümkün mü acaba?
Eskiden sevmiştim hiç sevilmedim
Yaşam denilen ne kadar zaman
Bilinmez ölüme kaç dakika var
Dünyanın peşinden koşan şu insan
Olmayacak sanma topraklara yar
Bir yaprak gibi rüzgârla savrul
Değil mi ki Rabbimin ilk emri oku
Kalem ile yazmayı, öğreten odur
Kuranı kalbinde ilmek ilmek doku
Gerçek bilginin, bütün kaynağı odur.
Her bir türlü müşkülün çözümü onda
Üstüme hücum ediyor beyaz saçlarım
Allah’ım biliyorum ki çoktur suçlarım
Bundandır, kışa çevrildi şimdi yazlarım
Sana sığındım ne olur affet Allah’ım
Geçmiş gitmiştir hayatım boşu boşuna
Bir selamın gönder yeter sevgilim
İstersen semtime bile bir kez uğrama
Şaşarsın nasıl baş tacı ederim onu
Sarar avunurum yanık bağrıma
Bir mektubunla beni haydi sevindir
Ne kara ne ela,ne yeşil gözler
Çekemez kendine kalp seni özler
Gelse de yanıma tüm güzeller
Yine de gönlüm hep seni sever
Sendrom diyorlarmış buna
Korkuymuş güya ölümden
Ama benim korkum ölüm değil canım,
Benim korkum senin beni anlamaman.
Senden ayrılmak korkusu beni bunaltıyor
Tam yaklaşmışken gerçek sevgiye
Bir sayaç tutmadım senden ayrıldığımızda
Zaten sayamazdı ayrı geçen bu zamanı
Sanki yüzyıllar var seninle aramızda
Virane olmuş şehirler,çürümüş cesetler
Hiçbir iz yok sanki dönüp bakınca
Kalbim bomboş,yaşamamışız senle
Sen benim ağaç kakanım olmalısın
Kurumuş dallarımdan ışkınlar yeşertecek
Belki öyle murat etti yaradan
Beni küllerimden diriltecek
Tam ümidi kesmişken hayattan
Şimşekler çakacak ne bileyim işte
ANNEM
Gerçek bir insandı sevgili annem
Bulutlara doğru yol alıp gitti
Onsuzdum, bir anda yıkıldı dünyam
Bütün hayallerim kül olup gitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!