Doymamış Belli Şiiri - Nuriye Akyol

Boş kaseti geri sarıp duruyor
Daha uykusundan aymamış belli.
Saat bir demeden beşi vuruyor
Bütün civatalar oynamış belli.

Ne desem muhalif olmaktır huyu
Aklından çok uzun duruyor boyu
Çektim kökü yoktur, belirsiz soyu
Yaradan bir değer koymamış belli.

Elinden geleni koymaz ardına
Daim hinlik eder, kendi yurduna
Her zaman doludur bak avurduna
Gözü, gönlü hala doymamış belli.

Mazlumu görünce sanki eriyor
Arkada kimlere çorap örüyor
Düz yollarda bile yavaş yürüyor
Ayağı ilk defa kaymamış belli.

Yüzüne bakınca adem sanırsın
Şeytanı gözüne bakıp tanırsın
İstediği kadar tepsin, anırsın
Ömründe hiç azar duymamış belli.

Anlamak zor, kim yeğendir, kim dayı?
Karnı doymayınca oynamaz ayı
Kara olan, biri değil alayı
Katran kazanında kaynamış belli.

Çatlasa tokluktan yıkar fırını
Harama alışmış doymuyor karnı
Çok yalan söyler de uzamaz burnu
Usta malzemeye kıymamış belli.

Üstünde iğreti durur etiket
Adam olmayana neylesin ceket
Öyle yapmacık ki hâl ve hareket
Merkebe semeri uymamış belli.

Hakk'a inanmaz ki aşk ile dolsun
Bir gönülde yeri yok ki kovulsun
İyilik yapmaz ki kötülük bulsun
Kargalar gözünü oymamış belli.

Vatan, millet, bayrak çok da gam değil
Aklı havalarda, fikri tam değil
Bana sorarsanız asil kan değil
Askerde patates soymamış belli.

Dağıtmış cihana uşaklarını
İtini, bitini, yavşaklarını
Kapatmış adalet kavşaklarını
Firavun kininden caymamış belli.

Nûrfânî der: Kimdir bu diye sorma
Bende bilmiyorum, sanırım karma
Hesaptan anlamaz kendini yorma
Kerrat cetvelini saymamış belli.

22/6/2025