* Doymadın * Şiiri - Ömer Celep

I

Salını salını gezerken gördüm,
Bana çile verdin verdin doymadın.
Kaşın çatıp dudak büzerken gördüm,
Yüreğimi yardın yardın doymadın.

Kavil kurduğumuz yere gelmedin,
Çile çektim, bu halimi bilmedin.
Değil kendin, selam bile salmadın.
Umudumu kırdın, kırdın doymadın.

Kapının önünde durasım gelir,
Sevgimi sırrıma sarasım gelir.
Seni her dakika göresim gelir,
Beni hakir gördün gördün doymadın.

Avunmak istedim dağlara çıktım,
Zirveden süzüldüm engine aktım.
Döndüm de maziye şöyle bir baktım,
Bu boynumu burdun burdun doymadın.

Aşkımız güllere girdi derildi,
İpeklerde dantel gibi örüldü.
Şu karşında öldü öldü dirildi,
Topraklara kardın kardın doymadın.

II.

Ne doyumsuz hırsın varmış a gülüm,
Bana çile verdin verdin doymadın.
Mağrur başın göğe ermiş a gülüm,
Gururumu kırdın, kırdın doymadın.

Yıldırıma hedef oldu ocağım,
Merhametin özleminde kucağım.
Susuzluktan çatlıyorken dudağım,
Güneşlere serdin, serdin doymadın.

Soracaktın saracaktın, nerdesin hani?
Gayrı bırak artık o zalim kini.
Yarınlara ektiğimiz ekini,
Ateşlerle derdin derdin doymadın.

Baharı özledim kara kışımda,
Çocuğa benzedim olgun yaşımda.
Vuslatla hicranın kördöğüşünde,
Bu aklımı yordun yordun doymadın.

Bilmedin “aman”ı kalben gülmedin,
Karar kıldığımız yere gelmedin.
Dünü gördün geleceği bilmedin,
Bana bela ördün ördün doymadın.

Değirmen taşında öğüttün beni,
Benden hep gizledin olan biteni.
Uğruna sunduğum bu kutsal teni,
Kara topraklara kardın doymadın.

(Taşova, 02.04.2009)