Ne varsa kaybettik,
İnsafsızca tükettik.
Har vurduk harman savurduk,
Küçük bir tasta,
Zamanı kavurduk,
Sonra kendi kendimizle avunduk.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Kaybettiklerimizi bulamadık,
Kaybettiklerimizi sayamadık,
Yenilerini yerine koyamadık,
Öyle çok alıştık ki tüketmeye,
Doyamadık…
Kaleminize, yüreğinize sağlık ..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta