Nede çok kolay kandırılırdım çocukluğumda,
Hep kızardım fırlatır atardım kendimi sokak ortalarına,
Anlardım büyükleri, anlardım küçükleri, anlardım kandıranları,
Gider koşardım yorgan altı ağlamalarıma yalnız ve mutlu...
Beni ben anlamıştı, içimdeki ben içimdeki ihtiyar...
Çocuktum, yalnızdım, anlamazdım, kapımdaki söğüt ağacı,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta