Gün batıyordu kızıla
dünya yeni bir karanlığa
gömülüyordu yavaş, yavaş.
ben uzanmış çimlere
sürükleniyordum yalnızlığa.
yıldızlar titrek, titrek
beliriveriyordu gökyüzünde
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta