Dosttan Öğrenir İnsan Şiiri - Faik Sarıca

Demeyin sakın dostlar, yıkılmam diye..
Pehlivan da olsan, vurur yerden yere..
Yaşlı genç farketmez, fırsatı verdiğinde ele..
Vurulmayı dosttan öğrenir insan..

Kimine kardeş dersin, kimine can..
Arkandan bir kuyu kazar, şaşırır şeytan..
Ah, ah.. ne insaf kalmış ne de vicdan..
Dağlanmayi dosttan öğrenir insan ..

Hakkını yemeyelim şimdi, her daim güler yüzüne..
Öyle bir dümen çevirir ki, getirir dengine..
Altın da olsan bir pul niyetine..
Satılmayı dosttan öğrenir insan..

Faik, o eski Faik değil artık..
Esasında ederinden fazla değer; insana yazık..
Uyanmazsan daha çok kazık üstüne kazık..
Kandırılmayı dosttan öğrenir insan..

Korkma düşmandan onun safı belli..
Dostum dediğin vurur zamansız hançeri..
O yapmaz dediklerin öldürür, giydirmezler kefeni..
Gömülmeyi dosttan öğrenir insan.