Yaşadım belki bir ağaç gibi,
Ama dallarım hep şendi,
Tek değildim üstelik.
Nisan yağmurları yağardı.
Doğa ana bana iyi bakardı.
Ama birgün eli baltalı insanlar geldi.
Birkaç darbeyle her şey tamamdı.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bende dal dal açardım,
Yağmurda şarkılar söyler,
Dostlarıma dallar uzatırdım.
Evet bir ağaçtım tek
Ama bir ormandım yürek yürek
Ağaç kurudu
Dostlar unuttu............hayır unutmadı..ne deimişti ustam yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür yaşamak bir orman gibi kardeşçesine sımsıkı ve böyle olduğu sürece hiç bir fidanı kesemeyecekler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta