Dost Şiiri - Ümit Uzunhasanoğlu

İnsan en çok dostlarından ölür.
Çünkü dost bilir en zayıf yerlerini,
Öyle kesip atmaz bir kerede. Kanırtır durur, en derininden.
Ne yandan incedir, bilir kalbini,
Mahirdir, hep yapıştırır, kırdığı yerden.
İnsan en çok dostlarından ölür.
Kapının anahtarı onun elindedir, kalbinin de
En kimsesizliğinden vurur bazen, bazen en çaresizliğinden.
İnsan en çok dostlarından ölür.
Yine de bekler,
Bilemediğinden değil...
Bir dosttan öyle kolay gidemediğinden.

Ü.U/temmuz