İstanbulun karanlık gecelerinden birindyim yine dost.
Yaşadıklarım,gördüklerimi aklım hayalim almıyor.
Biz ne kadarda geniş mezhepli olmuşuz,anlayamadım.
Ne utanma ne ar namus kalmış.
Kimin eli kimin cebinde belli degil….
Oysaki gözünü sevdigim atalarımız,bizlere her şeyi iyi ögretti.
Hata, sakatlık bizdemi; bizlermi evlat yetiştirmesini bilemiyoruz.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta