Dost Şiiri - Mert Terzibaşı

Rüzgara sırtını yaslayacaksın;
Koltuk altlarından tutup sürükliyecek seni iyi günlere
Bırakacaksın; sendelediğinde koluna yapışacak.
Güneşe döneceksin yüzünü;
Döneceksin ki içini ısıtsın,yolunu aydınlatsın.
Yağmura teslim olacaksın;
Asla ağladığını göstermesin diye...
Yola çıkacaksın bir sabah:
Bakıcaksın; rüzgar esmiyecek,
Üşiyeceksin; güneş olmayacak,
Ağlayacaksın en sonunda;
Yağmurlar yağmayacak...
Savunmasız kaldığını hissedeceksin; sendeliyeceksin
Bi adım atmaya çalışacaksın,düşer gibi olacaksın;
Birisi tutacak kolundan,ayağa kaldıracak seni
Rüzgar misali iyi günlere sürükleyecek seni
Hep yanında olacak;
Arkanda olmayacak asla rüzgar gibi...
Hep ellerinden tutup güzel günler yaşatacak sana...
Üşüdüğünde seni ısıtacak sevgisiyle
Asla güneş gibi yukardan bakmayacak sana;
Hep gözlerinin içine bakacak sevgiyle...
Ağlıyacaksın; gözyaşlarını silecek eliyle
Ancak ilk kez yanında olmayacak ağladığında
Karşına geçip kollarıyla saracak seni çünkü...
Sırf ağladığın görülmesin diye yanında olmayacak...
Yüzüne bakacaksın tanıdık gelecek bir yerden
Kuvvetli bir rüzgar esecek;
Elleri kayıp gidecek ellerinden
diye bakacaksın gözlerine;
Ama gidecek seni rüzgara bırakıp
Ama bileceksin ki yüreği hep seninle olacak
Başın her derde girdiğinde yanında olacak
Ağlayabileceğin bir omuz olacak her zaman
Gidecek; ama bileceksin ki hep seninle olacak...