Ben basit bir insanım
Elbet rastlarım hayatın kederine
Ömür törpüsüdür geecelerim
Ağlarım iki üç damla
Sitem ederim halime
Bir cigara tüttürürüm belki
Avuçlarımdan akıp giderken zaman
Ben eğilip de kanamıyorum
Ne heyhat vaziyettir bu
Bir el iteliyor sanki ardımdan
Düşüyorum düşlerimden
Annenle tanıştığımız vakitler
Senden az daha büyüktük
Adının ilhamı
Kaçamak bakışlarından geliyor
Bir papatya gibiydi annen
Bir gülüşü baharı getirirdi
Bir ölüm düşün
Doğmak gibi yeniden
Donanmış dört bir yanda
Matem havasında gülüşler
Nedir bu iç çekişler
Bu öfke, bu kin
Şehvet damarlarımdan oluk oluk boşanırken yüreğime,
Karanlıkta bir seni gördüm.
Söyle, nasıl muhafaza edeyim iffetimi?
Yüreğimi parçalayıp görebilsen keşke gizini.
“Gel” desen inan,
O kadar çaresizim ki
Yaşadığım acılara tutunuyorum
Elim kaymak üzere
Dayanamıyorum
Ama etmeyin bana yardım
Boğulayım yalnızlıkta
Gündüzler yetmez benim karanlığımı bastırmaya
Geceler yemin etmiş beni kederimde boğmaya
Anladığımda çok geçti artık her şeyin anlamsız olduğunu
Bütün masumiyetimle akşamlara rehin bırakmıştım çocukluğumu
Tek isteğim düzmece dünyalarımda benimle oyunlar oynayacak biriydi
Bütün dünyam çöktü üzerime bir başıma kaldım şimdi
Gölgen dünlerden bir bugün gibi
Telleniverdi cigaramın ucunda
Hare hare kıpraşırken hiçlikte nefesim
Bin doğup bin ölürdün sen
Bir doğup bin ölürdüm ben
Gün doğarken yanı başımda
Tablolarda aynalar parçalanırdı
Pare pare akseden yakamoz
Sicim olur boynuma dolanırdı
Çizemezdim ben hiç resim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!