Dört Temmuz Şiiri - Harun Tokucu

Bu günde tamamladım dünyadaki tecrübemi,tam kırk dokuzumda, Yaşayan ölülere yapılmıştı kaydım adeletsiz dünyasında kapkaranlık Onlar için evladlarım,ailem için yaşadığımı zannediyordum derken bu günde kıyametim koptu zindanlarda kaldım yapayalnız çünkü yaptıklarımın değeri yoktu artık reddedildim babalıktan yemedim yedirdim giymedim giydirdim diye olsa gerek artık hiç bir şeyin önemi kalmadı tüm umutlarım ayaklar altında yıkılmadım ama yıkılmaktanda beter oldum yaşayan bir ölüyüm artık sen şiirlerim yanılmamışım bir beni sen anlar bir sen ifade edrsin güvenilir tek arkadaşım senmişsin nasılda yanılmamışım başım dumanlı noktana vürgülüne dikkat etmek istemiyorum bu gece belkide şiir değilsin bir veda notu gibisin sanki isyanım değildir ancak isyan gibisin bu gün şiirim. çünkü bu gün benim ailemi kaybettiğim gündü benim için. iyiler hep yıpranılır kullanılır aşağılanır aynen sahip köle benzerinde offf off yüreğim yanıyor ölmek istiyorum ama çocuklarım bilmesede nice çöplüklerden beslenen çocuklar var hem karar verdim artık onlar için yaşamak istiyorum.onlarla çöplüklerde otlanmak mutluluk olsa benim için çünkü benim ruhum yoksul düşkünlerle olmak istiyor luks daire zengin hayat beni kovdu mezrasından istenmez adam oldum artık yaşasın yoksulluk ve çöplüklerdeki mutlu hayat karar verdim dört temmuz akşamında...? ?