S. Dört mevsim Şiiri - Enver Ertürk

Ben sırasız dört mevsimi yaşarım.
Sen varsan baharım.
Meltem olur eserim saçlarına,
ve düşen yağmur damlası.., Avuçlarına.

Gitmenle,
ve alamadığım haberinle..
Birden tipi olur yağarım.
İğne deliğinden kendi odama dolarım.
Yollar kapanır,
hava öğlende kararır.
En kıvrak melodiler..,
Sanki kendi cenazemde okunan ağıttır.

Seni görmem gecikirse,
bende mevsim sonbahar.
Rengim sararır, huzurum kaçar..
Aynaya baktığımda,
yüzümdeki solgunlukla..
Gözlerim dehşetle açılır, korkar.

Birlikte olduğumuzda,
yaşadığım bunaltmayan yaz.
Yüzüme yayılan tebessüm..
Dilimde şükür, gönlümde niyaz.