Dört Mevsim Şiiri - Bolat Ünsal

Ne zaman üşüse yüreğim
Gözlerinde kara bulutlar saklardın
Sen yılda dört mevsim
Baharı beklerdim bense
Kar kaplamış umutlarımda
Kardelenler güneşi ararken

Vuslatı arardım deli divane
Sana gelirdi ayak izlerim
Beyaza boyanmış seviler ülkesinde
Sen bir yuva olurdun
Buz tutmuş camların ötesinde
Ben bir güvercin olurdum
Yüreğinde sevgiyle titreyen

Ne zaman üşüse yüreğim
Damla damla gözlerimden akardın
Sen yılda dört mevsim
Fırtınalarım olurdun
İçime işlerdin kurşun misali

Medcezirleri yaşardı duygularım
Derinliklerim olurdun sen
Uçsuz bucaksız uzanan kıyılarım
Sana gelirdi ayak izlerim
Beyaz köpüklerle yıkanmış kumsallarda
Sen dev dalga olurdun
Çakıl tanesi olurdum bense
Sürüklenirdim senin kollarında

Ne zaman üşüse yüreğim
Düşlerime su katardın
Sen yılda dört mevsim
Ilıman iklimlerim olurdun
Kıtalar arası yolculuğum
Göçmen kuşların kanatlarında

Yuvam olurdun kuytu bir köşede
Hasretinle nice diyarlar uçardım
Serap olur gökkuşağım olurdun
Tüm maviliklerin ötesinde
Renklerinden tutamadığım

Ne zaman üşüse yüreğim
Seni arardım yorulmadan
Seni arardım hiç bıkmadan
Ütopyam olurdun
Sen yılda dört mevsim

Bolat Ünsal / Güneşe Kar Düştü 2008