Boğazıma oturmuş kocaman bir düğüm yutkunurken her seferinde bana hatırlatıyor,
Yüzleşmeye çalışıyorum sonuçlanmıyor, unutmaya çalışıyorum daha çok yer ediyor.
İşte böyle boğazıma kadar batmışım çamura, farkında olarak her debelenmemde daha çok derinlere inmişim anlamadan.
Dört köşe olduğumu söyler dururum, aslında dört bir yanımda noktalar var benim.
Üç noktalar yetmedi dörtledik bizde, anlaşılan yine dört köşeyim hadi yine iyiyim.
E?
Yine söylüyorum dört köşeyim ben ama bir türlü dört çarpı dört olamadım.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta