Dört kırk beş Şiiri - Mustafa Akgün 2

tak
tak
tak

akrep sabah 4'e düşünce
duvardaki saate ahenkli
kafamda hoyrat düşünceler
uykudan bihaber, geceyle sımsıkı
rüya göreceğim vakit rüya kovalıyorum

yahu olmaz mı hepsini başından alsak,
istediğim temiz kağıt yalnız, kalem aynı kalsın.
demiyorum ki bana yaşamayı öğret,
bana yalnız uyumayı öğret!
yaşamak da bir nevi uyku derler zaten.

birgün ceketimi ve defterimi alıp çıkarken
yerine biraz yıprattığım bedenimi asacağım
ve muhtemel yine anlaşılmaz
ve yalnız olacağım
inan beni korkutan bu değil.

ben saçmalamakta iyiyim, sen boşver
görmesen, işitmesen ve konuşmasan da olur
ve hatta sevmesen de kabul ederim
ama yalnız tek ricam
anla beni.