Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Sürekli aynı şey yalnızlık
Adını ezberledim de kendisini hiç sevmedim
Değişmedi yönü yıldızların
Ay bile yerinde sayıyor
İçimi kemiriyor yalnızlık
Bari bir bana dokunsun da
Başka kimseye dokunmasın istedim
Bir türlü alışamadım ve de başaramadım
Bıraktınız işte yapayalnız
Mutlusunuzdur şimdi siz
Beni dört duvarın arasında
Kilitlemeye çalıştınız tüm hayallerimi
Yapabildiniz mi? Dokunabildiniz mi?
Bırakında onu siz bana şunu söyleyin
Yanından geçebildiniz mi?
Tebrikler.Ne yazık ki çok kişi kendisi olamıyor..
maskeler le dolaşıyor.saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta