Dört Şiiri - Emrah Birgül

Ve fahişenin kasığından bir bebek çıkartıyorum çıplak ellerimle
Ona yeni bir dünya hazırlıyorum
Annesini kesip buzluğa kaldırıyorum
Büyüyünce bakar şimdi olmaz
Bir ölüyle bir çocuğun konuşması hiçbir dinde etik değildir..
Sonra konuşmaya başlıyor çocuk
Bebek çocuk oluyor birdenbire büyüyor
O da kesmiyor adam olup dikiliyor karşıma
Bana annesini soruyor annesini gösteriyorum ona
Kurumuş kanlara bakıp ağlamıyor
Sessizce annesinin yanına kıvrılıyor
Ve fahişenin kasığından bir bebek çıkartıyorum çıplak ellerimle
Yaşaması için ağlaması lazım
Ağlamıyor vuruyorum.. ses çıkarmıyor...
Sonra çiçeklerin yanında cibiliyetsiz bir mezar beliriyor
Fatihası okunmuyor...