Dönüşün Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Sana dokunmaya çalıştım,
dudaklarımın arasından kayıp giden
kelimeler gibi eridin.
Gözlerin bir labirent, çıkışı olmayan
ve ben her gece o labirentin duvarlarına
adını fısıldıyorum.
Ah sevdam, mahkeme salonu gibi,
yargıçı kim bilmiyorum,
suçum nedir onu da.
Ama cezam belli:
Sonsuza dek seni beklemek,
kapısı olmayan bir odada.
Çoğu zaman yazıyorum,
hiçbir yere göndermeden.
Biliyorum hangi adrese yollasam,
alacak kişi yine ben olacağım.
Sana ulaşamamak nasıl kader olabilir,
Hayır olmamalı, olamaz,
Beklersen beni geleceğim.
Aşk