**Dönüşüm Şiiri - Şükrü Özmen

ibrişim bir bohçadan
çıkan alın yazısı
durmayan bir hızdır bu
yıkılmak bilmez enkaz
ah bu dünya ve buna
benzeyen diğerleri
ciğerleriniz kokacak
bu tütün katranından
durmayın durmayın artık
dönüşün

kızılından mars diye
bahsedilen uzayın
gece gündüz ve yıldız
ve oksijen ve oksit
biraz demir kemirse
içten içe erir mi
eril bir dağdan içre
bir kurdun rüyasında
dönüşüm

kıt kanatlı kuşların
sırtına yüklenilen
aşk bir kolye bir meta
uzunca boyunlarda
ah emilesi bir iç geçirme
ah ki uzundur incedir
boyundur boydan boya
kırk kanatlı kuşların
uzayından ulaşsın aşk
vurmayın vurmayın artık
dönüşün

içinden gece geçer
dünya geçer aşk geçer
Allah geçer ve çiçek
ve anne geçer renk renk
ne büyük bir yoldur o
ah insan ve onun
bitmek bilmeyen içi
bilmek bitmeyen hiçi
kurt kayaya yakışır
geceler nû'dür artık
ilişmeyin acıya
dönüşün

ölmüş bir kedi vardı
rengi mavi teni buz
bu kedi bir devrimin
yolcusudur mevsim güz
çıka geldik on iki evden
on iki çocuktuk
boyadık kapıları boyadık
imanını komşu teyzenin
sokakta bir yeşillik
gökte her an
dönüşüm

uzasaydı upuzun
uzasaydı araya hatrı
girmeseydi bahanın
bir devri anlı şanlı
selalarla anıyoruz
ne tuhaf lan ne tuhaf lan ne tuhaf
odun parçasından kalbimize
tapınak arıyoruz
tuhaf bu lan tuhaf bu lan bu tuhaf
evliya durma bize şiir yaz
konumuz ölüm değil güz
yaşamanın anısına dalıyoruz incecik
durmadan hiç durmadan yazın
dönüşün

elmaya ata suya
kedere ve isyana
birazcık yetim saçına
çok az eşşek gözüne
bir kurdun rüyasına
bir kadın riyasına
üryanlık sevdasına
kadere aşka söze
harfe örfe anneye
baba sıkıntısına
faizsiz kredi belasına
ah'a günaha ilaha
dönüşün

..

b5şkasım2bin10üç (03:31)