Hayat zordur, çocuğum,
Bazı gidişlerin dönüşü olmaz.
Umutla bakarsın uzaklara...
Kızıl bulutların uykusuz şafağında,
Yorgun kuşlar gelir, geçer,
Kanatlarında gözyaşı taşır.
Gelecek sandıkların,
Bir daha geri gelmez.
Güneş umursamaz seni,
Ne doğduğunu anlarsın,
Ne de battığını.
Soğuk esen rüzgâr,
Elveda şarkıları söyler sanırsın.
Ve sen,
Suskun gözlerinde kaybolursun,
Bir oyuncak gibi kırılmış düşlerinde...
Sokak lambaları titrer gecenin ucunda,
Her ışık, bir hatıradır sanki,
Yanıp sönerken sessizce silinir.
Çünkü bazı acılar konuşmaz,
Sadece içten içe çoğalır.
Bir çığlık değil,
Bir iç çekiştir hayatta kalmak.
Öğreneceksin çocuğum,
Her vedanın sessiz bir yası vardır.
Her “hoşça kal”, biraz eksiltir seni,
Ve her “yeniden” umudu yaralıdır.
Ama unutma...
Her karanlık, kendi sabahını taşır içinde.
Yeter ki yürümeyi bırakma,
Yeter ki yüreğini yitirme yolda.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 5.4.2022 21:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!